Martyna Obarska

Nocna pora ma w sobie czar. Mówiąc brutalnie, czar o wartości policzalnej – można na nim zarobić, ale można również dzięki niemu ożywić uczestnictwo w kulturze.

Połowa mojej rodziny pochodzi z małego mazowieckiego miasteczka O. W dzieciństwie, którego wakacyjne miesiące upływały na szwendaniu się razem z bandą braci ciotecznych, wydawało mi się, że ten świat jest skończony, kompletny i bezpieczny. Wiele lat później zorientowałam się, że podczas wojny prawie połowa mieszkańców nagle zniknęła, więc to miasto, które znałam, nie było chyba […]

W niedzielę na warszawskim Placu Konstytucji rozbrzmiewała muzyka. 60 lat temu podczas budowy MDM w radiowęźle słychać było przedwojenne walczyki, ale także melodie zachęcające do wytężonej pracy. A jak śpiewano o samej dzielnicy? Warto posłuchać.

Z okazji dzisiejszego Światowego Dnia Książki kilka słów o tym, jak to książki niebezpiecznie wkroczyły do sypialni, bo na salonach im się nie powiodło. I choć podobno to niezdrowe, bo te wszystkie roztocza i kurz, to jednak zadomowiły się obok łoża – nieważne czy prawego, czy też nie.

Prawdziwą ostoją języka polskiego, tych wszystkich „iż”, „jakoż”, a nawet „azaliż” są ogłoszenia wspólnot mieszkaniowych – perełki korespondencji klatkowej. Całe tablice skrzętnie pokryte informacjami o „niekarmieniu gołębi, gdyż brudzą” i „niestawianiu rowerów, jako że przejścia brak”. Do tego jeszcze cudaczne słowa, takie jak „piętrowskazywacz” czy „samozamykacz drzwiowy”.

O Sandomierzu zrobiło się głośno. Tym razem nie z powodu niebywałej urody miasta ani w związku z budzącym kontrowersje obrazem przedstawiającym mordy rytualne Żydów na chrześcijańskich niemowlętach, który można zobaczyć w katedrze. Choć wątek legendy o krwi pojawia się w całej historii, sprawa jest poważniejsza. Chodzi o Ojca Mateusza.