Opis produktu

Polską edukację z jednej strony obarcza się winą za stan polskiego społeczeństwa obywatelskiego, z drugiej to w niej widzi się jedyną nadzieję na rozwiązanie problemów, z którymi się dziś mierzymy. Edukacja – trucizna i jednocześnie lek na nasze choroby.

Jakaś niesłychana inercja nie pozwala nam wyrwać się z lunatycznego pędu, bez zważania na przeszkody, o których doskonale wiemy. Od wielu lat powtarza się ciągle te same zaklęcia – mniej wkuwania na pamięć, więcej współpracy i uczenia rozwiązywania problemów. Najwidoczniej proste „Alohomora” nie otwiera drzwi do życia w społeczeństwie odpowiadającym na obecne wyzwania i te przewidywane w przyszłości. Edukacja pozostaje jak zaczarowana.

Za niepowodzenia obwinia się bądź system szkolnictwa, bądź podstawę programową. Tymczasem jeśli chodzi o nabywanie kompetencji społecznych, to obecna podstawa programowa nie jest zła. Nie tylko nie blokuje ich rozwoju, ale wręcz wymaga zdobywania ich przez uczennice i uczniów. Tylko jej zapisy nie są realizowane. Na szczęście mamy kilka przykłądów szkolenej oraz pozaszklonej działalności, która może wspierać budowania nowej generacji aktywnego społeczeństwa obywatelskiego.

Spis treści:

GÓRSKI: Czary a edukacja obywatelska młodzieży

Od wielu lat słyszymy ciągle te same zaklęcia, a system edukacyjny pozostaje jak zaczarowany

MILWICZ: Młodzi sami nie uratują planety

Nie uratujemy świata zdjęciem koali na swoim Twitterze czy noszeniem przy sobie metalowej słomki

MINCHBERG: Wszystko rodzi się w trakcie pracy

Kreatywne i krytyczne myślenie silnie łączy się z wychowaniem obywatelskim

BRUSZEWSKA: Traktujmy młodzież serio!

Doświadczenie poczucia sprawczości daje osobom siłę i wiarę w siebie

ZYZIK: Wygrać lepsze jutro

Gracz jest najdoskonalszym ucieleśnieniem interaktywnej kultury, kimś, kto w pełni realizuje projekt współuczestnictwa

Ilustracja: Paweł Kuczyński
ISSN 2353-933X

Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego