Kultura

Zwykłe zdjęcia

Odkąd fotografię uznano za pełnoprawną dziedzinę sztuki, można zająć się zwykłymi zdjęciami, niemieszczącymi się w ostrych kryteriach kolekcjonerów — przypadkowymi, słabo wykadrowanymi, nieostrymi, ale mówiącymi więcej niż kunsztowne dzieła artystów. Daniel Brzeszcz o Wernakularnych Clémenta Chérouxa.

Czytaj więcej
Kultura

Czarny odcisk palca na różowo-białym tle (12. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty) – cz. II

Werner Herzog po obejrzeniu jego filmu powiedział: „jeszcze nigdy, siedząc w kinie, nie ujrzałem tak wyraźnie piekła”. Podczas tegorocznej edycji Nowych Horyzontów można było zobaczyć retrospektywę Ulricha Seidla, kolejnego po Bernhardzie Austriaka znienawidzonego u siebie w kraju i hołubionego za granicą. Ponadto o mokumentach, sekcjach Re-mixed i The Happy End oraz konkursie głównym.

Czytaj więcej
Kultura

Nie trzeba bać się lajkonika (5. MFF Off Plus Camera)

Krakowska Off Plus Camera wypączkowała z niewielkiego przeglądu filmów niezależnych i chociaż rozmachem nie przypomina już tej skromnej imprezy, nadal pamięta o swoich korzeniach. Przez kilka lat nie zmieniły się ani hasła wywoławcze, ani idea przewodnia: rekomendować polskiej publiczności filmy trudno dostępne, ale godne uwagi, a najlepsze z nich wspierać finansowo. Przy tak nakreślonym zamyśle […]

Czytaj więcej
Kultura

Pewnie za rok powiedziałabym ci coś innego

Wywiad-rzeka z Małgośką Szumowską, opatrzony podtytułem Kino to sztuka przetrwania, ukazuje się kilka tygodni po premierze jej Sponsoringu (2011). Dobrze czytać je razem. Zarówno film, jak i książka to — wykorzystując Conradowską frazę — opowieści proste i bezpośrednie, których sens mieści się w skorupce orzecha.

Czytaj więcej
Kultura

Monstrualna parówka w kolorze magenty (11. MFF Nowe Horyzonty)

On the other hand I am never happy, when anyone talks with me about FESTIVALS. (Ingmar Bergman) Jak co roku, bardzo się obawiałem. Chociaż z każdą kolejną edycją Nowych Horyzontów coraz lepiej odczytuję tajny kod autorów katalogu, którzy w sformułowaniach w rodzaju „minimalistyczna opowieść o przemijaniu” czy „monotonna, ostentacyjnie powolna narracja” zawierają – chcę w […]

Czytaj więcej
Kultura

Wszystkie dzieci Zofii Rydet

Za każdym razem, kiedy staję przed zdjęciami Rydet, czuję się winny. Za każdym razem wyobrażam sobie, że nie powinienem być tu, gdzie jestem, a już na pewno – patrzeć na to, na co patrzę. W Galerii Asymetria po raz pierwszy spojrzałem na dobrze znane fotografie innym, niewinniejszym okiem. Powód? Ogromne, dominujące niewielki pokój zdjęcie Julii […]

Czytaj więcej