Anty-Bezradnik przestrzenny!

Zapraszamy do lektury „Anty-Bezradnika przestrzennego: prawo do miasta w działaniu” autorstwa Lecha Merglera, Kacpra Pobłockiego i Macieja Wudarskiego. „Anty-Bezradnik” to bardzo szczegółowa odpowiedź na wszelkie wątpliwości dotyczące obywatelskiego zaangażowania w kwestie przestrzeni publicznej. Podstawowym celem tej publikacji jest dostarczenie narzędzi, intelektualnych i prawno-proceduralnych, pomocnych w praktykowaniu w ramach demokracji miejskiej – demokracji przestrzennej.

„Anty-Bezradnik przestrzenny: prawo do miasta w działaniu” jest dostępny zarówno w wersji papierowej, jak i elektronicznej. Wydrukowany „Anty-Bezradnik” można było zamówić przez naszą stronę do połowy września 2013 r. Wysłaliśmy ponad 500 egzemplarzy do 85 polskich miast. Obecnie nie ma możliwości zamówienia papierowej wersji publikacji. Rozważamy obecnie możliwość dodruku – o czym będziemy na bieżąco informować. Wersję elektroniczną można pobrać TUTAJ  oraz poprzez serwis ISSUU:

 

O KSIĄŻCE

Anty-Bezradnik Przestrzenny to zestaw narzędzi – intelektualnych oraz formalno-prawnych – które umożliwiają mieszkańcom upominanie się o swoje „prawo do miasta”. Napisany przez społeczników z ponad sześcioletnim doświadczeniem, stanowi odpowiedź na powszechnie panującą bezradność w obliczu dominującego w Polsce „chaosu urbanistycznego”. Jest to opis mechaniki „gry o miasto” oraz możliwości włączenia się w nią przez mieszkańców. Pierwsza część książki przedstawia szereg pojęć, które mogą być pomocne w zrozumieniu „działania” współczesnych polskich miast; pokazuje logikę, która kryje się za pozornym bezładem polskiej przestrzeni. Druga część przedstawia szereg najistotniejszych problemów przestrzennych, a następnie opisuje dynamikę przeradzania się tych problemów w konflikty społeczne. Ostatnia część porządkuje i wyjaśnia istniejące regulacje prawne, które umożliwiają mieszkańcom uczestnictwo w dwóch najważniejszych ścieżkach kształtowania przestrzeni we współczesnej Polsce: w procedurach uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz postępowaniach administracyjnych związanych z wydawaniem tak zwanych warunków zabudowy.

RECENZJE

„Każdy z nas ma prawo do wtrącania się do tego, co się dzieje w mieście. Do zadawania pytań, sięgania po dokumenty, proszenia o wyjaśnienia. W Katowicach wiele osób dopiero zdaje sobie z tego sprawę. Jeśli przeczytają „Anty-Bezradnik” to na pewno przekonają się, że walka o dobre miasto jest bardzo łatwa. Czasem wystarczy w coś się wtrącić”.

Przemysław Jedlecki, Gazeta Wyborcza (Katowice), 18.11.2013

„Z poczucia bezradności w pewnym momencie zrodziła się złość. I to złość konstruktywna. Fenomenem ostatnich lat są bowiem coraz silniejsze stowarzyszenia aktywistów, które próbują walkę o miasto nieco zrównoważyć. Takimi działaczami są autorzy Anty-Bezradnika. To również dzięki nim Poznań uchodzi za miasto, w którym władze zaczynają się wreszcie liczyć z obywatelami”

Rafał Woś, „Gra w miasto”, Dziennik Gazeta Prawna, 25.10.2013

„Czytając Anty-Bezradnik trudno nie wspomnieć Gry w Miasto Czesława Bieleckiego sprzed dekady – optymistycznego manifestu liberalnej polityki, gdzie władze, architekci i inwestorzy – budując konsensus – tworzą nową, lepszą, urynkowioną przestrzeń życia. Świat Anty-Bezradnika pokazuje uczestników tej gry doświadczonych demontażem systemu planowania, narastającą słabość instytucji mających bronić dobra wspólnego, planistycznym oportunizmem i – cytując jednego z autorów – widzialnymi łokciami zastępującymi niewidzialną rękę rynku. W Anty-Bezradniku konsensus Bieleckiego został zastąpiony nieuniknionymi konfliktami przestrzennymi. Autorzy widzą jednak w nich katalizator oddolnej zmiany, a nie antymiejską, destrukcyjną siłę”

Łukasz Pancewicz, „Poradnik miejskiego aktywisty”, Architektura, nr 11/2013, str. 20.

„Społeczne zaangażowanie nie polega już na poświęceniu i nie ma nic wspólnego z wyrzeczeniem. Jak każde inne działanie wiąże się z przyjemnością i korzyściami. Osoby, które podobnie jak autorzy Anty-Bezradnika, angażują się bezinteresownie w działania na rzecz społeczności, są bardziej radosne, pozytywne, pozostają na wysokich obrotach do późnych lat. Co zresztą brzmi jak receptura na nieśmiertelność, więc zamiast klikać, działajmy”

Agnieszka Berlińska, „Rzecz wspólna czyli twoja”, Przekrój, nr 27/2013, str. 22-25.

„Choć autorzy Anty-Bezradnika nie są ani urbanistami, ani architektami, piszą w sposób rzeczowy i obrazowy na tematy, które dotychczas były 'zarezerwowane’ dla tych profesji oraz prawników i administracji. Na przykład wyjaśnienie wszystkim, na czym polega ręczne sterowanie urbanizacją za pomocą decyzji o warunkach zabudowy, jest niezbędne, by upowszechnić wiedzę o tym, jak to się dzieje, że 'nie wiadomo kto’ i 'nie wiadomo dlaczego’ doprowadził do absurdów przestrzennych”

Dariusz Śmiechowski, „Anty-bezradnik proaktywnych”, Miasta nr 4/2013, str. 81-83.

„Anty-Bezradnik oraz Wanna z Kolumnadą dobrze się uzupełniają. Książka Filipa Springera pokazuje koszmary świat, zamieszkany przez zniewolonych przez komercję, egoistycznych ludzi, którzy przemieszczają się samochodami z pracy do domu na grodzonym osiedlu pomstując po cichu na korki, zalew reklam i urbanistyczną brzydotę, nie mając jednak na ich temat pogłębionej refleksji. Ale skąd mają wiedzieć, jaką wartość ma przestrzeń wokół, jeśli ani w domu, ani w szkole o tym się nie mówi? Anty-bezradnik ma służyć lepszemu zrozumieniu zalet miasta i tego, że warto się „bić” o prawo do niego. O ile Springer opisał świat ludzi, którzy na własne życzenie się tego prawa pozbawili, autorzy Anty-bezradnika pokazują, jak to prawo można odzyskać.

 Anna Cymer, „Opowieści o brzydkich miastach”, Architektura & Biznes, 11/2013

AUTORZY

Lech Mergler (ur. 1955 w Poznaniu). Z wykształcenia inżynier elektronik, z zawodu wydawca, redaktor i publicysta, z zamiłowania – działacz społeczny. Twórca i redaktor naczelny m.in. miesięcznika „Kurier Czytelniczy” (1994–2001), publikował w wielu czasopismach i w kilku książkach naukowych i popularnonaukowych. Jeden z założycieli ruchu i Stowarzyszenia My-Poznaniacy, współorganizator Kongresu Ruchów Miejskich, pomysłodawca i koordynator projektu Anty-Bezradnik miejski. Wcześniej opracował i wdrożył w Poznaniu projekt Biuro Demokracji Uczestniczącej. Członek zarządu i współzałożyciel Stowarzyszenia „Prawo do Miasta”.

Kacper Pobłocki (ur. 1980 w Bydgoszczy). Antropolog i socjolog, pracownik Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Działalność społeczną rozpoczął w liceum, jako wicemarszałek Parlamentu Młodzieży Województwa Bydgoskiego. Za doktorat obroniony na Central European University w Budapeszcie otrzymał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów. W 2009 przebywał na stażu w Center for Place, Culture and Politics przy Uniwersytecie Miejskim w Nowym Jorku (CUNY) a w 2010 wykładał studia miejskie na Uniwersytecie w Utrechcie. Publikował m.in. w Critique of Anthrpology czy Polish Sociological Review. W latach 2009-2013 członek Stowarzyszenia My-Poznaniacy. Koordynator merytoryczny i współorganizator pierwszego Kongresu Ruchów Miejskich, członek redakcji kwartalnika „Res Publica Nowa”. Jeden z założycieli oraz członek zarządu Stowarzyszenia „Prawo do Miasta”. Obecnie przygotowuje książkę pt. Łódź – biografia miasta.

Maciej Wudarski (ur. 1964 w Poznaniu). Z wykształcenia inżynier mechanik, przedsiębiorca w branży reklamowej. Działacz osiedlowy, społecznik, współzałożyciel i członek Zarządu Stowarzyszenia „Prawo do Miasta”, w którym zajmuje się polityką przestrzenną. Koordynator obywatelskiej kampanii wyborczej w wyborach samorządowych w 2010 roku. Wiceprzewodniczący Rady Osiedla Krzyżowniki-Smochowice w Poznaniu – w ramach działalności w radzie zajmuje się przede wszystkim ochroną terenów zieleni w mieście. Żeglarz, po mieście porusza się rowerem.

Publikacja powstała przy wsparciu Fundacji im. Stefana Batorego