Demokracja Kulturalna – SZCZECIN 2016

Zapraszamy na pierwsze spotkanie z cyklu “Demokracja Kulturalna”. Jestto nowy projekt SZCZECIN 2016, który w założeniu ma być platformądyskusji między teoretykami i praktykami kultury nad przyszłością orazmodelem kultury miejskiej. To również szczeciński głos w wielkiejdebacie, która rozgorzała po Kongresie Kultury Polskiej. Pragniemy, bySzczecin stał się jednym z centrów tej ważnej dyskusji we współczesnejPolsce. Spotkania będą odbywały się w cyklu miesięcznym. Wkrótce napotrzeby projektu powstanie strona internetowa, gdzie znajdzie siędostępna dla wszystkich elektroniczna biblioteka zawierająca tekstyzaproszonych gości, zapisy dyskusji oraz inne ciekawe materiały.

Spotkanie odbędzie się w Studiu S1 Polskiego Radia Szczecin 19 kwietnia – rozpocznie się o godz. 12 (przewidywany czas zakończenia: 15:30 – 16:00).

Wszystkie zainteresowane osoby prosimy o potwierdzanie uczestnictwadrogą mejlową (r.jurszo@szczecin2016.pl, sekretariat@szczecin2016.pl)lub telefoniczną (509 577 534 – Robert Jurszo).

Zapraszamy do wspólnej debaty!

Osoby/tematy/abstrakty:

dr Jan Sowa (Uniwersytet Jagielloński, Korporacja Ha!art)[*Demokracja w kulturze, czyli cała władza w ręce rad!*]Od mniej więcej roku obserwujemy w Polsce próby podporządkowania kulturyneoliberalnemu modelowi organizacji opartemu na prywatyzacji ilikwidacji sfery publicznej (program przedstawiony przez JerzegoHausnera). Jest to kolejny etap rozbudowywania się neoliberalnejhegemonii, któremu to procesowi powinniśmy zdecydowanie przeciwstawićinny pomysł na organizacją zarówno kultury, jak i pozostałych sferżycia. Został on zaprezentowany w listopadzie 2009 roku w ManifeścieKomitetu na rzecz Radykalnych Zmian w Kulturze(http://www.rewolucjakulturalna.pl/). W moim wystąpieniu chciałbymomówić konkretne mechanizmy decyzyjne, które należałoby wprowadzić, abyzrealizować projekt samorządnej i demokratycznej kultury. Działają one wróżnych dziedzinach życia w kilku miejscach na świecie. Nie ma powodów,dla których nie mielibyśmy wypróbować ich w polskiej kulturze ipotraktować ten eksperyment jako krok w demokratyzacji innych sferspołecznej rzeczywistości.

Wojciech Przybylski (Uniwersytet Warszawski, Res Publica Nowa)[*Polityka papieru a DNA miasta*]W 2009 roku jako redakcja pisma “Res Publica Nowa” rozpoczęliśmy projektDNA miasta. Jest to projekt, który na nowo zdefiniował nie tylko debatępubliczną o kulturze w wielu z miast, w których byliśmy, ale przedewszystkim na nowo zdefiniował misję pisma. Przypatrując się jakościpolityki kulturalnej, a często braku takiej polityki w ogóle uznaliśmy,że zadane nam samym pytanie o republikańską tradycję ma dziś rację bytuw odniesieniu do obywatela w mieście. Okazało się, że tylko pole kulturymoże być miejscem na odrodzenie się sposobu myślenia o polityce jako ocałości, gdzie centralne miejsce zajmuje człowiek – obywatel.Zauważyliśmy też, że zagrożeniem dla kultury jest tworzenie politykipapieru – planów i strategii bez poprzedzenia ich dialogiem zobywatelami. Zamierzam podjąć kwestię granic takiego dialogu i poddaćkonstruktywnej krytyce dotychczasowy model “DNA miasta”.

Artur Celiński (Res Publica Nowa)[*Kultura obywateli – kultura władzy – kultura dialogu*]W wielu światowych demokracjach od dawna wiadomo, że ani obywatelom, aniwybranej przez nich władzy nie wystarczą już tylko cykliczne spotkaniaprzy urnie wyborczej. Pojawienie się krytycznych obywateli i otwartychna ich uwagi polityków umożliwiło wypracowanie innowacyjnych metodkonsultacji i partycypacji społeczeństwa w procesie podejmowania decyzjipolitycznych. A doświadczenia płynące z ich stosowania pokazały, żewarto je stosować. Tego typu myślenie zaczyna pojawiać się również wPolsce. Projekt “DNA Miasta” z jednej strony pokazał, że w naszym krajumamy problem z brakiem efektywnego dialogu pomiędzy władzami amieszkańcami, a z drugiej ujawnił, że istnieje chęć do rozmowy iwspółpracy. W tym kontekście bardzo dobrze się stało, że aż 16 polskichmiast ubiega się o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Tymbardziej, że jeden z dwóch najważniejszych celów, jakie mają przynieśćte starania to wypracowanie relacji “miasto — obywatele”. Jednocześnieto olbrzymia szansa na zmianę sposobu zarządzania i kreowania miejskiejkultury. W swoim wystąpieniu chcę pokazać, w jaki sposób można połączyćinnowacyjne myślenie o partycypacji z dążeniami do pozytywnych przemianw kulturze. Doraźne efekty, do których bezpośrednio doprowadziło “DNAMiasta” pokazały, że zmiana jest możliwa — potrzeba jedynieodpowiednich narządzi.